Wampiurs Wars #5: Gniew Yog-Sothotha, kompletny komiks (okładka i 18 plansz)

Prawdziwy biały kruk na krajowym rynku kolekcjonerskim: kompletny (!) komiks składający się z oryginalnej okładki oraz zestawu 18. plansz (rysunek ołówkiem i tuszem) do piątej części serii komiksowej reprezentującej polski nurt undergroundu, „Wampiurs Wars„, zeszyt pt. „Gniew Yog-Sothotha„. Komiks został wydany w formie zinu w roku 1989, załapując się jeszcze na gdański urząd cenzury – o czym świadczy m.in. cenzorska pieczątka na odwrociu okładki.

Pora przypomnieć ten kawałek historii polskiej twórczości komiksu niezależnego, który tak jest określany współcześnie:

„komiks liczy ponad 100 czarno-białych plansz. Główne historyjki cyklu powstawały w latach 80. i zostały kilkakrotnie wydane (w śladowym nakładzie) przez Gdański Klub Fantastyki (z posłowiem znawcy komiksu – dr. hab. Jerzego Szyłaka; prywatnie… kumpla ze studiów).” – Nonsensopedia.

„„Wampiurs Wars” to już komiks legenda. Jego wydania z lat 80-ych osiągają zawrotne ceny na Allegro.” – Aleja Komiksu.

„W latach 80-tych ubiegłego wieku w Polsce ukazywać mógł się tylko komiks, który dostawał akceptację władz państwowych reprezentowanych przez wszelakie instytucje wydawnicze i cenzorskie. Wyjątków od tej reguły było naprawdę niewiele. Najgłośniejszy komiks podziemny to z pewnością narysowana przez Jacka Fedorowicza „Solidarność – 500 pierwszych dni”, a najbardziej niepokorny to prawdopodobnie właśnie „Wampiurs Wars”.” – Aleja Komiksu.

„(…) legenda rodzimego undergroundu z czasów PRL-u (…) „najlepszy, najbardziej odjechany, śmieszny i niepokorny twór w historii komiksu polskiego” – jak Kamil Śmiałkowski w ” Machinie” (nr 1/2000) określił Wampiurs Wars Jana Platy-Przechlewskiego.” – Gildia.pl.

„(…) uznawany przez część środowiska komiksowego za legendę polskiego undergroundu” – Wikipedia.

„I na koniec taka anegdotka: około 50 kompletów „Wampiurs Wars” powędrowało do USA (gratisy i na sprzedaż). Amerykanie sądzili, że jest to fanzin komiksowy i przez wiele lat przysyłali listy z pytaniem o dalsze numery fanzinu. Ostatni taki list przyszedł do GKF w roku 2002. Udało nam się rozszyfrować pieczątkę na kopercie. List wysłano z więzienia o zaostrzonym rygorze!” – Gdański Klub Fantastyki.